Mijn blog
Woorden van geluk
Het huis van G. en Z. is zoals ze zelf zijn: modern en opgeruimd. Tja, wat valt er te vertellen? Ze kwamen elkaar tegen, werden verliefd, gingen van elkaar houden en gaan nu trouwen. Punt. Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen.
Oude liefde roest niet...
Vorige week overleed een 'liefde van vroeger'. Dertig jaar geleden waren we vijf jaar samen. Ons contact bestond al jaren uit felicitaties bij verjaardagen en goede wensen voor het nieuwe jaar. Toch wilde ik graag naar zijn crematie, als een soort afsluiting.
Was het tante Sien?
Mijn oma vond het heerlijk om allerlei familieverhalen te vertellen. Ik hoorde ze tot vervelens toe. Maar nu denk ik vaak: hoe zat het ook alweer? Was het tante Sien die de koektrommel onder de kast schoof als er visite kwam, zodat ze niks hoefde te trakteren? En was het haar moeder of haar oma die de wijzers van de klok met een pook verzette, omdat ze er anders niet bij kon?
Trouwen én rouwen?!
Als ik vertel dat ik spreek op huwelijken én uitvaarten, fronsen heel wat mensen in eerste instantie hun wenkbrauwen. Is dat niet een vreemde combinatie? Een huwelijk, dat is toch feest en gezellig en leuk? Zeg maar alles wat een uitvaart niet is?
Overal
‘We kenden elkaar al sinds de brugklas. We deelden onze schooltijd, we feestten en gingen naar musea, we schreven elkaar eindeloos veel brieven, we gingen naar concerten, vertelden over aanstaande en alweer voorbije liefdes – kortom een vriendschap die stond als een huis. M. hoorde bij mij, zoals ik bij hem hoorde.
Altijd
Het was 3 maart. Een stralende voorjaarsdag. Met mijn beste vriendin E. maakte ik een strandwandeling. E. praatte aan een stuk door. Over haar kinderen, een vriendin, haar werk in het filmhuis. Er was geen speld tussen te krijgen. We waren weer vlak bij de parkeerplaats toen ik eindelijk kon vragen: ‘Maar hoe is het nou met jou?’
© Hilde van Halm 2018 • Impressum